Ustawa o sukcesji prezydenckiej z 1947 r. określa przewodniczącego Izby Reprezentantów i prezydenta Senatu pro tempore jako drugiego i trzeciego następcę fotela prezydenckiego, według Senatu USA. Następca tymczasowo akceptuje prezydenta obowiązki, gdy obecny prezydent i wiceprezes zmarli, zwolnieni z urzędu lub niezdolni do przejęcia odpowiedzialności z innych powodów, CNN stwierdza.
Kongres wyeliminował przewodniczącego Izby Reprezentantów i prezydenta pro tempore z sukcesji w 1886 roku, zgodnie z tym, że członkowie gabinetu, na przykład sekretarz stanu, podnoszą poprzeczkę, zgodnie z Senatem USA. Niektórzy członkowie Kongresu zakwestionowali proces wyborczy prezydenta pro tempore i wierzyli, że stanowiska gabinetów dają wyraźniejszą demonstrację zdolności wykonawczych.
Przed rokiem 1886 prezydent pro tempore był bezpośrednio za wiceprezydentem w linii, ale akt z 1947 r. nazwał mówcę House jako drugiego następcę. Oficjalne sprawozdania mówią, że prezydent Harry Truman zaproponował nowe ustawodawstwo ze względu na stanowisko przewodniczącego Izby Reprezentantów jako wybranego przedstawiciela okręgu z głosowaniem obywateli, ale Senat USA również sugeruje, że Truman miał niepokojący związek z obecnym prezydentem pro tempore w 1945 roku.
W 2004 r. kongresman Brad Sherman zaproponował nowe reformy prezydenckich ustaw dotyczących sukcesji, w tym usunięcie przewodniczącego Izby Reprezentantów i prezydenta pro tempore z raportów CNN.
