Historia króliczka wielkanocnego zaczyna się od mitologii nordyckiej i bogini Eastre. Eastre kojarzy się z świętem płodności i wiosny, które chrześcijańscy misjonarze zmienili w tradycje religijne rozpowszechnione w Stanach Zjednoczonych przez niemieckich imigrantów.
Według legendy, Eastre odpowiada za przejście między zimą a wiosną. Pewnego roku wypuściła wiosną późno. W rezultacie skrzydła ptaka zostały trwale uszkodzone przez chłód. Aby odpokutować za swój błąd, Eastre przekształcił ptaka w zająca, która składa jaja w jeden dzień roku: Wielkanoc. Misjonarze zmienili tę pogańską tradycję, aby dostosować się do chrześcijaństwa. Zarówno królik jak i wiosna stały się symbolami nowego życia i odnowy.
Pierwsza nagrana wzmianka o Easter bunny pochodzi z XVI w pismach niemieckich. Niemieccy imigranci osiedlający się w Pensylwanii w 1700 roku przenieśli tradycję Easter bunny z Europy do amerykańskich kolonii. Dzieci imigrantów budowały gniazda dla króliczka wielkanocnego, który odwiedzał i kładł kolorowe jaja. Królik niosący jajka w końcu zaczął przynosić prezenty i cukierki oprócz jaj. Pierwszy jadalny cukierek wielkanocny powstał w 1800 roku. Jaja i słodycze przyniesione przez króliczka są teraz ważnym komercyjnym aspektem tego święta.
