Według US Marshals Service jedno z pierwszych zastosowań pobierania odcisków palców dla celów identyfikacji do starożytnego Babilonu, około 4300 lat temu, kiedy kupcy używali odcisków palców na glinianych tabliczkach do sfinalizowania transakcji biznesowych. Pierwsze użycie odcisków palców do celów sądowych w dochodzeniach policyjnych datuje się na rok 1892, kiedy Juan Vucetich, argentyński funkcjonariusz policji, użył odcisków palców do identyfikacji przestępcy po raz pierwszy.
Starożytne kultury w Chinach, Persji, Grecji, Egipcie i Rzymie używały odcisków palców do ustalenia tożsamości dla wielu celów, w tym jako ślady twórców na garncarstwie, jako dekoracje, do podpisywania kontraktów biznesowych i udzielania pożyczek między konkretnymi osobami. Nie używali odcisków palców do identyfikacji nieznanej osoby w populacji ogólnej. Dokumenty prawne pokazują, że podczas dynastii Qin, która trwała od 221 do 206 r., Chińscy zbierali odciski dłoni, odciski stóp i odciski palców jako dowód na miejscu zbrodni. W ciągu następnych kilku stuleci naukowcy i inni naukowcy badali odciski palców w celu opracowania taksonomii typów i wzorców. Dane były użyteczne w wielu dyscyplinach i udowodniły badaczom, że odciski palców są wyjątkowe i można je wykorzystać do ustalenia tożsamości do pewności. Sir Francisowi Galton przypisuje się identyfikację cech odcisków palców, które są nadal wykorzystywane przez śledczych od 2014 r. W XX wieku kryminalistyczne wykorzystanie odcisków palców rozprzestrzeniło się gwałtownie, aw 1971 r. FBI dysponowało 200 milionami kart odcisków palców w aktach. Stały się bazą do automatycznego systemu identyfikacji odcisków palców.
