Podczas gdy Brutus nie podawał dokładnych powodów mordowania Cezara, on i 40 senatorów, którzy zabili dyktatora, zrobili to wspólnie, ponieważ uważali, że Cezar zagraża ich własnym pozycjom w Senacie. Cezar pojawił się nie tylko na monecie denara, ale został przez niektórych senatorów nazwany dyktatorem na wieczność. Motywem do zabójstwa były wówczas domniemane roszczenia królestwa przez Cezara.
Brutus zaczął spiskować przeciwko Cezarowi po tym, jak odniósł się do siebie, a także do swojego współspiskowca, jako Wyzwolicieli. On i jego współbracia sądzili, że Cezar chciał całkowitej kontroli i władzy dyktatorskiej nad Imperium Rzymskim. Jego ciągła siła stanowiła zagrożenie dla wpływu wywieranego przez tych ludzi i dlatego doprowadziła do zamachu stanu.
Kiedy przyjaciele w Senacie spowodowali, że Cezar był dyktatorem, jego los został przypieczętowany. Został także nazwany Ojcem swojego kraju. Władca okazał się narzędziem reformacji Rzymu. Chociaż Cezar służył zaledwie rok przed śmiercią, przekształcił Imperium Rzymskie, zwiększając rozmiar Senatu i reorganizując lokalny rząd.
Podczas gdy rządowe reformy Cezara zostały zaaprobowane przez obywateli, jego wysiłki miały taki sam wpływ na niektórych członków Senatu. Wielu mężczyzn zazdrościło mocy Cezara i wierzyło, że władca jest aspirującym monarchą.
