Historia religii bizantyńskiej rozpoczyna się w 325 r., kiedy cesarz rzymski Konstanty I oświadczył chrześcijaństwo oficjalną religią rzymską i wybrał Bizancjum na przywódcę religii w 330 r. ne Cesarz przemianowany miasto Konstantynopol za sobą. Wcześniej Bizancjum było greckim miastem założonym w VII wieku pne.
Chociaż Rzym upadł w 476 r. A, wschodnia połowa Imperium Rzymskiego, czyli Cesarstwo Bizantyjskie, kwitło. Rada Chalcedońska Byzantium podzieliła ustaloną religię chrześcijańską na pięć regionów lub patriarchatów: Konstantynopol, Aleksandrię, Jerozolimę, Antiochię i Rzym. Co więcej, cesarz bizantyński stał się przywódcą zarówno imperium, jak i Kościoła.
Justynian I, cesarz bizantyjski z 527 r. do 565 r., poczynił wielkie postępy, w tym budowanie Kościoła Świętej Mądrości i ekspansję w dawne Zachodnie Cesarstwo Rzymskie. Jednak podatki i ataki z zewnątrz osłabiły imperium, a trzy patriarchaty - Aleksandria, Antiochia i Jerozolima - spadły na muzułmanów w siódmym wieku. Konstantynopol stał się centrum chrześcijaństwa na Wschodzie.
Zarówno chrześcijanie rządzeni przez papieża w Rzymie na zachodzie, jak i wschodni chrześcijanie w Cesarstwie Bizantyjskim wyruszyli na wojnę przeciwko muzułmanom, świętą wojnę, która trwała 200 lat od 1095 do 1291 r. Jednak krucjaty ostatecznie nie odzyskały siły Ziemia Święta i Osmanie przejęli Hagię Sofię, Kościół Świętej Mądrości. Został zamieniony w muzułmański meczet i upadło Cesarstwo Bizantyjskie.
