Reformacja protestancka datuje się na opublikowanie przez Marcina Lutra swoich "95 tez" w 1517 roku. Luter, mnich augustianin, kontynuował publikację broszur i broszur wzywających do oczyszczenia Kościoła katolickiego i chrześcijańskiego przywiązania do Biblia.
Przez wiele lat Luther krytykował Kościół katolicki, a szczególnie ideę sprzedawania odpustów, lub odradzał się od pokuty. Luter był rozczarowany tym, co uważał za zepsucie Kościoła, zwłaszcza gdy przejawiało się w rzeczowym odpicowaniu odpustów przez papieża. Głęboko religijny, badał problem i modlił się przez lata, aby ustalić, co może zrobić.
W 1517 r. Luter rozzłościł się, gdy papież Leon X ogłosił nową wyprzedaż odpustów, aby pomóc w opłaceniu budowy bazyliki św. Piotra. W tym namiętnym nastroju napisał "95 tez", niszczącą krytykę tego, co robią odpusty dla chrześcijańskiej wiary i postawy, i przybił kopię do drzwi kaplicy Uniwersytetu w Wittenberdze. Drukowane egzemplarze rozpowszechniły się w całych Niemczech w ciągu dwóch tygodni, w całej Europie w ciągu dwóch miesięcy. Wzmocniony w przekonaniu, że miał rację, Luter kontynuował pisanie i publikowanie traktatów coraz bardziej krytycznych wobec Kościoła katolickiego.
W 1521 roku Luther został wezwany na sejm Worms, gdzie został ekskomunikowany i uznany za skazanego heretyka, narażając go na ryzyko egzekucji. Niemniej jednak Fryderyk III, elektor Saksonii, osłaniał Lutra, aby mógł dalej nauczać i ostatecznie znaleźć luteranizm.
