Pochodzenie Walentynek jest zagadką i nie można jej dokładnie określić. Jednak kilka czynników wyjaśnia, jak to zostało uznane za święto, poczynając od starożytnego rzymskiego festiwalu Lupercalia.
Rzymianie znani byli z rytuałów, a jedna z tradycji odbywających się corocznie 15 lutego była świętem Lupercalii. Ten festiwal płodności oddał hołd Faunusowi, rzymskiemu bogu rolnictwa, oraz Romulusowi i Remusowi, którzy byli założycielami Rzymu.
W dzieciństwie Romulus i Remus byli pod opieką wilczycy, znanej również jako Lupa. Rzymscy kapłani należący do zakonu Lupererów rozpoczęli festiwal od poświęcenia kozy i psa. Poświęcanie kozła symbolizowało płodność, podczas gdy pies był przeznaczony do oczyszczenia. Skóra kozła została rozerwana na paski i pokryta krwią, zanim została użyta do delikatnego uderzenia w pola uprawne i kobiety. Kobiety stały w kolejce po ten rytuał, ponieważ uważano, że praktyka pomoże im stać się płodnymi.
Kolejną częścią tego festiwalu był rytuał swatania. Młode kobiety umieściły swoje imiona w urnie, a następnie każdy z nich wylosował imię. Para pozostawała razem przez rok, często po ślubie.
Data jest ustawiona
Pope Gelasius uznałem pogański festiwal Lupercalia za niechrześcijański. Około 496 r. Zmienił festiwal na chrześcijańską ucztę, która odbyła się 14 lutego. Święto miało na celu św. Walentego.
Nie jest jednak do końca jasne, które święto miało być celebrowane pierwotnie.
Kościół katolicki uznał trzech chrześcijańskich świętych o imieniu Valentine, którzy wszyscy byli męczennikami w tym samym dniu, 14 lutego. Jednym z nich był kapłan służący w Rzymie, jeden był biskupem w Terni, a jeden zmarł w Afryce, chociaż niewiele o nim wiadomo.
Jedna z legend głosi, że to kapłan został uhonorowany podczas tej uroczystości. Cesarz Klaudiusz II zabronił młodym mężczyznom wyjść za mąż, wierząc, że będą lepszymi żołnierzami bez rodzin. Kapłan nie zgadzał się z tą niesprawiedliwością i wykonywał tajne ceremonie małżeńskie. Został złapany przez Rzymian i skazany na śmierć przez Klaudiusza.
Inna legenda mówi, że Valentine została uwięziona. Jego strażnik miał córkę, która odwiedzała Valentine i zakochał się w niej. Napisał jej list przed egzekucją kończącą się "From your Valentine".
Inna legenda opisuje Valentine jako pomoc dla więźniów chrześcijan w ucieczce z rzymskich więzień. Warunki w tych więzieniach były surowe, a chrześcijanie byli niewątpliwie torturowani.
Niezależnie od tego, która legenda jest najbliższa prawdy, wszystkie przedstawiają walentynkowe w romantycznym świetle, dosłownie lub heroicznie.
W Anglii i we Francji w średniowieczu Święty Walenty stał się niezwykle popularny. Przypuszcza się, że sezon godowy dla ptaków rozpoczął się 14 lutego i dlatego Walentynki stały się związane z romansem i miłością. Pomysł ten sformalizowany został w 1381 roku, kiedy Chaucer napisał wiersz i skojarzył go z dniem świętowania Walentego, aby uczcić zaangażowanie Richarda II i Anne Czech.
Karty walentynkowe
Tradycja wysyłania kart walentynkowych rozpoczęła się w Anglii i była dość powszechna w XVIII wieku. Nastroje rozprzestrzeniły się na kolonie w Ameryce, ale zajęło im trochę czasu, aby stać się popularnym. W latach czterdziestych XIX wieku Esther A. Howland zaczęła masowo produkować kartki walentynkowe w Ameryce. Dziś biznes kart walentynkowych jest ogromny, a romantyczne pojęcia za nimi i święta są silniejsze niż kiedykolwiek.
