W kodowaniu medycznym podstawową diagnozą jest stan, który wymaga największej ilości zasobów i opieki, podczas gdy podstawową diagnozą jest stan, który powoduje, że pacjent zostaje przyjęty do szpitala lub innej placówki opiekuńczej. W większości przypadków główne i główne diagnozy są takie same, mówi Agencja ds. Badań i Jakości w Ochronie Zdrowia.
Celem głównej diagnozy jest ustalenie, jaki stan powoduje objawy, których doświadcza pacjent. W rzadkich przypadkach pacjent ma więcej niż jedną główną diagnozę, co oznacza, że stan medyczny wiąże się z innym stanem, zgodnie z Yaki Technologies. Dzieje się tak również wtedy, gdy więcej niż jedna osobna diagnoza główna jest w równym stopniu odpowiedzialna za pobyt w szpitalu. Na przykład pacjent z przewlekłą chorobą może mieć wiele niedawnych objawów, które skutkują pobytem w szpitalu. W tym przypadku główne diagnozy są objawami, które spowodowały ostatnią wizytę w szpitalu.
Celem podstawowej diagnozy jest ustalenie, gdzie lekarze koncentrują większość zasobów w leczeniu choroby. Podstawowa diagnoza nie zawsze jest podstawową diagnozą, ponieważ objaw zasadniczego stanu może kosztować więcej pieniędzy i zasobów do leczenia niż podstawowy stan, który je powoduje. Kodowanie podstawowych i głównych diagnoz osobno jest wymaganiem dla wszystkich placówek medycznych, nawet jeśli warunek jest taki sam dla obu.
