Jedną z głównych różnic między emocjami pomocniczymi a emocjami osłabiającymi jest intensywność. Uczuciowe emocje przyczyniają się do efektywnego funkcjonowania, podczas gdy osłabione emocje utrudniają lub uniemożliwiają skuteczne działanie. Na przykład podrażnienie lub lekki gniew mogą zmniejszyć wydajność danej osoby. Jeśli jednak ta emocja nasila się, zmienia się w gniew, który często jest destrukcyjny.
Różnica między tymi dwoma emocjami to stopień ich występowania, a nie jakość emocji. To samo dotyczy strachu. Rozmowy z kandydatami na stanowiska mogą poprawić wydajność, ale skrajna nerwowość może prowadzić do błędów. Pary, które są podejrzane względem siebie, mogą stać się efektywnymi komunikatorami. Jedno z badań wykazało, że pary, które były podejrzane względem siebie, lepiej czuły się nieuczciwie niż pary ufające.
Drugą główną różnicą między tymi dwoma emocjami jest ich wydłużony czas trwania. Poczucie przygnębienia przez krótki czas po utracie bliskiej osoby lub rozpadzie związku jest naturalne. Jednak długotrwała depresja nie jest zdrowa. W ten sam sposób uraza za krzywdy zrobione dawno temu rani wszystkie zaangażowane strony.
Emocje depresyjne są bardziej intensywne niż uczuciowe. Myśli wywołują uczucia; dlatego irracjonalne myślenie i wyniszczające emocje powstają z akceptacji błędów lub irracjonalnych myśli. Na przykład błędem zatwierdzenia jest błędne przekonanie, że ważne jest, aby uzyskać zgodę wszystkich.
