Fotografia jest częścią ewolucji ludzkiego pragnienia uchwycenia i wyrażenia życia; od najwcześniejszych dni artystycznej ekspresji i dokumentacji w postaci malowideł jaskiniowych, ludzie próbowali uchwycić i nagrać życie wokół siebie w różnych formatach, w tym rysowaniu, malowaniu, rzeźbieniu, pisaniu i fotografowaniu. Kwestia fotografii ostateczny cel jest pod wieloma względami pytaniem głęboko filozoficznym, choć łatwą odpowiedź można zobaczyć na temat tego, w jaki sposób ludzie używają kamer i tego, co wybierają jako swoich poddanych. Ponieważ aparaty fotograficzne stały się powszechnie dostępne w 1900 roku, ludzie fotografowali swoje rodziny, miejsca, które odwiedzają, rzeczy, które są dla nich ważne, a nawet same.
Przed nadejściem fotografii ludzka twórczość skupiała się głównie na chęci reprezentowania rzeczy, czy był to olśniewający obraz koronowanego króla do ikonografii religijnej, a nawet proste obrazy wiejskiego posiłku. Począwszy od dagerotypu, prymitywnej formy sprzętu fotograficznego, ludzie nie potrzebują już utalentowanych artystów, aby odtworzyć obraz rzeczy. Ale jak pokazali znani fotografowie, tacy jak Ansel Adams, Diane Arbus i Gregory Crewdson, fotografia może być czymś znacznie więcej niż zwykłą kopią obrazu; może być także samodzielnym przedsięwzięciem artystycznym.
