Celem mostu Golden Gate jest połączenie San Francisco z hrabstwem Marin w Kalifornii. Przed otwarciem mostu w 1937 r. jedyną praktyczną trasą między tym, co jest teraz okręgiem Marin i San Francisco, było: prom przez San Francisco Bay. W tym czasie San Francisco było największym miastem w Stanach Zjednoczonych, które dotarło głównie promem.
Obsługa promów przez zatokę rozpoczęła się około 1820 roku. Pod koniec lat dwudziestych firma Golden Gate Ferry Company była największą na świecie operacją promową. Stopa wzrostu San Francisco przed budową mostu była niższa niż średnia krajowa, ponieważ w mieście brakowało łatwej trasy do innych miast w zatoce.
Niektórzy eksperci uważali, że niemożliwe jest zbudowanie mostu przez zatokę o szerokości 6700 stóp. Zatoka miała silne fale i prądy, a woda osiągnęła głębokość 372 stóp w centrum. Niektórzy eksperci uważali, że częste silne wiatry i mgła uniemożliwiały budowę i obsługę mostu.
W 1933 roku rozpoczęła się budowa mostu Golden Gate. Inżynier Joseph Strauss zaprojektował most. Most trwał cztery lata, tysiące robotników i 35 milionów dolarów na budowę. W maju 1937 r. Most otworzył 18 000 ludzi. Następnego dnia został otwarty do ruchu.
