Rdzeń ferrytowy jest rodzajem magnetycznego rdzenia wykonanego z ferrytu i na którym są uformowane uzwojenia transformatorów elektrycznych i innych elementów składowych rany, w tym cewek indukcyjnych. Służy do zapobiegania prądom wirowym z powodu jego właściwości wysokiej przepuszczalności magnetycznej i niskiego przewodnictwa elektrycznego. Rdzenie ferrytowe są ceramicznymi bryłami magnetycznymi, które składają się z miękkich ferrytów uformowanych w różne kształty.
Przykłady typowych miękkich ferrytów obejmują ferryt manganowo-cynkowy i ferryt niklowo-cynkowy w zależności od składu. Ferryn Mn-Zn jest wysoce przewodzący i musi być izolowany, podczas gdy ferryt Ni-Zn ma wyższą częstotliwość, dzięki czemu jest odpowiedni do stosowania w środkach zaradczych. Zastosowanie rdzeni ferrytowych opiera się na ich rozmiarach. Transformatory sygnałowe są małe i mają stosunkowo wysokie częstotliwości. Z drugiej strony transformatory mocy są większe z mniejszymi częstotliwościami. W oparciu o ich kształty, rdzenie ferrytowe można sklasyfikować jako rdzenie toroidalne, cylindryczne rdzenie i rdzenie powłoki.
Anteny prętów ferrytowych, które są rodzajem anteny małej pętli magnetycznej (SML), są popularne w radiowych urządzeniach tranzystorowych. Są one również powszechne w odbiornikach VFL i mogą działać dobrze na większości częstotliwości fal krótkich, gdy są używane z odpowiednim ferrytem. Ferryty stosowane do sygnałów mają szeroki zakres zastosowań od 1 kHz do kilku MHz.
