Ludzie ustanawiają duchowe cele, aby połączyć się z czymś, co jest ważniejsze niż jednostka i aby zaspokoić konkretne potrzeby społeczne, emocjonalne i psychiczne. Według psychologii Dzisiaj ludzie o duchowych celach są szczęśliwsi i doświadczać większego poczucia dobrobytu niż osoby bez duchowego stylu życia.
Ustalanie celów duchowych nie wymaga uczestnictwa w oficjalnych nabożeństwach. Cele duchowe często określa się, analizując osobisty kodeks etyczny lub moralny i wprowadzając zmiany w celu ulepszenia tego kodu. Na przykład, ustalenie celu oddania społeczności odbywa się poprzez wolontariat w lokalnych organizacjach charytatywnych lub organizacjach non-profit. Duchowe cele pozwalają ludziom zidentyfikować ich osobiste przekonania i ustalić, czy aktualne cele są zgodne z tymi przekonaniami.
Zgodnie z Interaktywną Psychologią Edukacyjną cele duchowe są narzędziami, które pomagają ludziom osiągnąć samorealizację i transcendencję w oparciu o hierarchię ludzkich potrzeb Maslowa. Hierarchia ludzkich potrzeb wymienia potrzeby fizjologiczne jako najważniejsze, a następnie bezpieczeństwo, akceptację i przynależność. Duchowe cele pomagają ludziom zaspokajać kilka z tych podstawowych potrzeb, zapewniając sieć społeczną i poczucie przynależności do społeczności.
Na przykład uczestniczenie w nabożeństwach pozwala ludziom czuć się akceptowanymi wśród rówieśników. Opierając się na piramidzie ludzkich potrzeb Maslowa, można osiągnąć transcendencję poprzez połączenie się z czymś większym niż jaźń. Łączenie się z czymś większym niż jaźń dokonuje się poprzez zaakceptowanie boskiej osobowości lub uświadomienie sobie wagi troski o innych na świecie. Zarówno religia, jak i wolontariat są metodami łączenia się z czymś większym niż jaźń, która nadaje sens i cel życiu.
