Kiedy Mansa Musa, cesarz Mali w XIV wieku, wrócił z Hadżdż, czyli pielgrzymki do Mekki, towarzyszyli mu arabscy uczeni, biurokraci i architekci, których zbiorowy wpływ na Mali był wyraźnie pozytywny. /strong> W szczególności architekt Ishaq El Teudjin wprowadził szereg zaawansowanych technik budowlanych.
Budynki zaprojektowane przez El Teudjina zawierały meczet w Gao, drugim co do wielkości mieście Mali, i jeszcze jeden w Timbuktu, który do dziś pozostaje. Meczety te, wraz z bibliotekami i uniwersytetami, umożliwiły większą i bardziej intensywną edukację muzułmańską w Mali.
Renoma Musa przyciągnęła do kraju handel i stypendia, a Timbuktu stał się jedną ze stolic świata muzułmańskiego. W tamtym czasie oznaczało to, że było to jedno z najbardziej zaawansowanych miast na całym świecie, a Timbuktu było niewątpliwie kulturalnym i handlowym centrum islamskiej Afryki Subsaharyjskiej.
Pielgrzymka cesarza sprowadziła także rodzinną ojczyznę Musę do Mali, aby zwrócić uwagę europejskich kartografów. Po raz pierwszy w 1339 roku Mali pojawił się na europejskiej mapie, wraz z nazwiskiem i podobieństwem samego Mansy Musy.
Renoma Musa została w dużej mierze potwierdzona przez jego ekstrawaganckie otoczenie i ekstrawaganckie wydatki. Każde miasto, przez które przeszedł, otrzymało darowiznę od swoich bogactw. Był także znany z tego, że zamówił budowę meczetu, gdyby ten dzień przypadł na piątek, kiedy się zatrzymał.
