Niektóre cechy typowe u zwykłych lub patologicznych kłamców to tendencja do studiowania innych, zachowań manipulacyjnych, braku empatii i nie wykazywania oznak ulgi przy zmieniających się przedmiotach. zwyczajni kłamcy mogą angażować się w oko kontakt, który jest tak intensywny, że przeszywa piercing próbując sprawić, by osoba, kogo kłamią, uważała, że jest szczera. Niektórzy nawykliwi nie wykazują żadnych oznak dyskomfortu, jeśli zostaną złapani, podczas gdy inni stają się źli lub agresywni, gdy ktoś ich złapie.
Zwyczajni kłamcy są zwykle ludźmi studiującymi, ponieważ nie chcą, aby inni odkrywali swoje kłamstwa. Pomyślne oszustwo wymaga, aby uczono się jak najwięcej o ludziach, aby mogli poznać rodzaje kłamstw, w które mogą uwierzyć różni ludzie. Patologicznym kłamcom brakuje też empatii dla ludzi, których zwodzą; nie są zainteresowani tym, jak kłamstwa mogą szkodzić innym.
Innym obszarem, w którym nawykliwi kłamcy różnią się od zwykłych ludzi, jest to, że nie ma zmiany w ich zachowaniu, gdy temat rozmowy odsuwa się od tematu, o którym kłamią. Kłamanie sprawia, że psychologicznie normalni ludzie czują się niekomfortowo, więc stają się bardziej zrelaksowani, gdy osoba, którą kłamią, zmienia się w inny temat.
Powszechnym błędem jest to, że można stwierdzić, kiedy patologiczny kłamca nie mówi prawdy na podstawie zachowań, takich jak unikanie kontaktu wzrokowego lub wiercenie się. Jednak zwykły kłamca wie, że te zachowania sprawiają, że ludzie wyglądają na niegodnych zaufania i celowo powstrzymują się od angażowania się w nie.
