Głównymi powodami secesji Południa z Unii były prawa państw, nieuczciwe opodatkowanie i niewolnictwo. Ogólnie rzecz biorąc, państwa, które odłączyły się, uważały, że prawa Unii są niesprawiedliwe.
Partiom abolicjonistycznym na północy udało się rozkręcić powszechną opinię na rzecz zniesienia niewolnictwa, a wiele państw północnych zakazało tej praktyki. Interesy gospodarcze na Południu, zwłaszcza rolnictwo, utrzymywały się na korzyść niewolnictwa, ponieważ było korzystne dla gospodarki regionu. Państwa południowe były zaniepokojone przepisami prawnymi, które zakazały niewolnictwa w nowo powstałych państwach przyjętych do Unii.
Niewolnictwo było najbardziej znaczącym zagadnieniem w wojnie domowej, ale nie było jedynym źródłem konfliktu. Państwa południowe uważały, że zasługują na większą suwerenność i chciały unieważnić ustawy federalne. Południowcy byli również zaniepokojeni prawami podatkowymi, które były nieproporcjonalnie korzystne dla państw północnych. Wiara w południowy nacjonalizm odegrała także rolę dla obywateli, którzy nie mają ekonomicznego udziału w obronie niewolnictwa. Ci Południowcy stanęli po stronie Konfederacji, mimo że nie byli niewolnikami. Wybory prezydenckie Abrahama Lincolna były również bezpośrednim impulsem do secesji. Siedem południowych stanów niewolniczych utworzyło Skonfederowane Stany Ameryki przed inauguracją Lincolna.
