Próba secesji południowo-wschodnich prowincji Nigerii była przyczyną nigeryjskiej wojny domowej. Inną nazwą tego konfliktu jest wojna w Biafrze, ponieważ te prowincje nazwały się Republiką Biafry.
Przyczyny secesji prowincji wynikały z szeregu czynników politycznych, religijnych i ekonomicznych.
Oddzielające się prowincje zamieszkiwała przede wszystkim Igbo, grupa etniczna od dawna posiadająca demokratyczne instytucje. To mocno kontrastowało z kulturami północy i zachodu, których tradycje polityczne były bardziej autokratyczne.
Prowincje południowo-wschodnie były również w dużej mierze chrześcijańskie, w przeciwieństwie do północno-zachodniej Nigerii, które były głównie muzułmańskie. Nawałnica wojskowych przewrotów, z których ostatnia została przeprowadzona przez oficerów bez więzi Igbo, zaostrzyła sytuację.
Wreszcie, obecność ropy naftowej na ziemiach Biafran była potężnym źródłem dochodu narodowego, który, gdyby został utracony, byłby szkodliwy dla wszystkich pozostałych regionów Nigerii.
Przemoc etniczna jeszcze bardziej zdestabilizowała kraj. Próbując przejąć kontrolę nad niestabilną sytuacją, generał Odumegwu Ojukwu ogłosił niepodległość od Nigerii, wzywając do utworzenia Republiki Biafry 30 maja 1967 roku. Wojna domowa Nigerii miała miejsce między 6 lipca 1967 a 16 stycznia, 1970 r. I pochłonął życie ponad miliona żołnierzy i ludności cywilnej poprzez walkę i głód. Biafra została ostatecznie ponownie wchłonięta do Nigerii.
