Niedopuszczalne akty były ostatnimi z serii aktów nałożonych przez Brytyjczyków, które wywołały oburzenie wśród amerykańskich kolonistów, którzy wezwali do interkolonialnej konferencji, która ostatecznie stała się znana jako Pierwszy Kontynentalny Kongres. Stamtąd wydarzenia zawirowały w wojnę o niepodległość Stanów Zjednoczonych.
Akt nieakceptowalny składał się z czterech aktów: ustawy o porcie bostońskim, ustawy o rządach stanu Massachusetts, ustawy o administracji wymiaru sprawiedliwości i ustawy o Quebecu. Pierwsze trzy akty są również wspólnie określane jako akty przymusu, ustanowione przez Brytyjczyków w odpowiedzi na Boston Tea Party. Akty przymusu zamknęły Boston, by handlować, dopóki właściciele herbacianych przedsiębiorstw nie otrzymają rekompensaty, mianowali brytyjskiego dowódcę oddziałów północnoamerykańskich na gubernatora stanu Massachusetts, nakazali brytyjskim żołnierzom i urzędnikom wypróbowanie poza Massachusetts za zbrodnie i zezwolili funkcjonariuszom na kwaterowanie żołnierzy w prywatnych rezydencjach. .
Ustawa z Quebecu rozszerzyła granice Quebecu do doliny Ohio, dając ziemię Francji, której pragnęli amerykańscy koloniści. Ustawa uznała także autorytet Kościoła rzymskokatolickiego, doprowadzając do furii przede wszystkim protestancką Amerykę.
5 września 1774 r. przybyli przedstawiciele kolonii, aby zaprotestować przeciwko niedopuszczalnym aktom i głosowali za odcięciem handlu od kolonii do Wielkiej Brytanii. Określili także prawa Ameryki, doradzili koloniom, aby rozpoczęli szkolenie na wojnę i opracowali taktykę oporu wobec rządu angielskiego.
