W wyniku Buntu Sepoy, który niektórzy nazywają Rebelią Indyjską w 1857 roku, brytyjski rząd rozwiązał brytyjską Kompanię Wschodnioindyjską. Brytyjski rząd zaczął administrować tymi obszarami bezpośrednio, a królowa Wiktoria stała się Cesarzową Indii.
Obwiniany za swoją rolę w inspirowaniu buntu, cesarz Mughal Bahadur Szah Zafar udał się do Birmy jako wygnanie, oficjalnie kończąc Imperium Mogołów. Brytyjczycy zaczęli także reorganizować swoją armię indyjską. Po pierwsze, zaczęli polegać mniej na żołnierzach z Bengalu i zaczęli czerpać zamiast Sikhów i Gurkhów. Chociaż Brytyjczycy zwiększyli całkowitą liczbę żołnierzy brytyjskich w Indiach, zaczęli również dzielić dowodzenie jednostkami z oddziałami indyjskimi w celu poprawy morale. Podobne reformy miały miejsce na arenie politycznej, ponieważ służba cywilna zaczęła przyjmować rdzennych Indian do swoich szeregów.
