Po wojnie francuskiej i indyjskiej, Pontiac's Rebellion zostało zaatakowane przez rosnące napięcie między Indianami amerykańskimi a rządem brytyjskim, gdy ten przejął kontrolę nad ziemią i handlem poddanym przez Francuzów. Tubylcze plemiona obawiają się ich ziemie i tereny łowieckie zostałyby opanowane przez osadników kolonialnych i zareagowały na rosnące oznaki, że brytyjski rząd nie będzie tak kompromitujący jak Francuzi.
Rebelia została zorganizowana w 1762 r. przez szefa Pontiac, plemienia Ottawów, który zaapelował do przywódców plemiennych z Mississippi do Lake Superior o wsparcie w obronie brytyjskiej kontroli. Pontiac przeznaczone dla każdego plemienia do przechwytywania najbliższego twierdzy i spotkać się w celu wyeliminowania wszelkich pozostałych nieuzasadnionych osiedli. Strategia militarna Pontiaca doprowadziła do zdobycia ośmiu fortów, a wojska plemienne skutecznie usunęły wiele osad na pograniczu.
Własne siły Pontiaca były odpowiedzialne za wzięcie fortu w Detroit poprzez udawanie, że prowadzą traktat. Oblężenie spotkało się z zorganizowanym oporem, kiedy major Henryk Gladwin dowiedział się o niespodziewanym ataku i zebrał żołnierzy, zanim przybył Pontiac. Jednak Pontiac nadal był w stanie wyprzedzić fort 31 lipca w Bitwie Krwawego Biegu, dopóki brytyjskie posiłki nie doprowadziły go do wycofania się pod koniec października. Pontiac's Rebellion trwała do lipca 1766 r., Kiedy to dyrektor Pontiac zawarł traktat pokojowy z Brytyjczykami.
