Francuski system podatkowy, koszty wojen zagranicznych i osobiste wydatki sądowe Ludwika XVI były ważnymi czynnikami, które przyczyniły się do Rewolucji Francuskiej. Niestabilność ekonomiczna Francji dała początek systemowi, w którym bogata elita unikali podatków i żyli w luksusie, podczas gdy wysoko opodatkowani biedni głodzili.
W ciągu dziesięcioleci poprzedzających rewolucję francuską Francja zdobyła rozległe obce terytorium, walcząc z wojnami za granicą. Wydatki wojskowe i koszt utrzymania imperium pozostawiły Francję ogromnym długiem po wejściu Ludwika XVI.
Pomimo długu narodowego, Wersal, w którym król sprawował sąd, był symbolem nadmiaru i luksusu. Podczas gdy zwykli ludzie walczyli o chleb, rodzina królewska wydała miliony franków, utrzymując ekstrawagancki styl życia dla członków dworu francuskiego.
W wieku poprzedzającym rewolucję francuską populacja Francji wzrosła o 8-10 milionów, większość z nich mieszkała na wsi jako chłopi. Rolnicy dzierżawili ziemię od bogatych władców i płacili wysokie podatki, aby uprawiać rośliny. Jednakże klasa wyższa płaciła tylko niewielką część podatków, które mieli wobec króla. Koszt mąki i innych podstawowych artykułów pierwszej potrzeby wzrósł, a większość chłopów żyła poniżej minimum egzystencji. Ubodzy na wsi zaczęli głodować, co doprowadziło do konfliktu politycznego w samym sercu rewolucji francuskiej.
