Rewolucja Francuska zakończyła się w 1799 r. upadkiem i zniesieniem francuskiej monarchii oraz powstaniem dyktatury Napoleona Bonaparte. W miejsce monarchii Francja ustanowiła demokratyczną republikę poświęconą ideom liberalizmu, sekularyzmu i innych filozofii, które stały się popularne w czasach Oświecenia. Pomimo narodowego oddania republikanizmowi imperium stało się coraz bardziej autorytarne i militarne pod przywództwem Napoleona.
Po zakończeniu rewolucji francuskiej kraj przyjął hasło "Wolność, równość i braterstwo" jako zasadę przewodnią przynajmniej przez następne stulecie. Nowy rząd opracował system konstytucyjny, który przeniósł władzę z dala od szlachty i jej zwolenników. Przywiązanie nowej republiki do sekularyzmu doprowadziło do zdziesiątkowania Kościoła katolickiego we Francji, a jego siła, wpływy i majątek zmniejszyły się gwałtownie od jego przedrewolucyjnej wysokości. Po rewolucji gospodarka rolna rozpadła się, od wielkich, szlacheckich gospodarstw po mniejsze gospodarstwa. W ośrodkach miejskich przedsiębiorczość rosła po braku barier tworzonych przez monarchię i szlachtę. Poza Francją wiele krajów europejskich, w tym Wielka Brytania, Niemcy i Belgia, nieufnie podchodziło do rosnącej militaryzmu Francji. Wzrosła również wrogość Stanów Zjednoczonych wobec Francji, a dwa narody angażowały się w quasi-wojnę w latach 1798-1799.
