"Koło pasowe" George'a Herberta oznacza, że człowiek jest zawsze niespokojny i dąży do czegoś więcej, i że jest to konieczne, aby zmusić ludzkość do szukania Boga i bycia dobrym. Pierwsza zwrotka mówi o tym, jak Bóg chciał aby błogosławić ludzkość jak najwięcej. Drugi jest jednym z kluczy wiersza i stwierdza, że Bóg pobłogosławił człowieka wszystkim, oprócz odpoczynku.
Pierwsza część brzmi: "Kiedy Bóg na początku uczynił człowieka, /mając przed sobą blasku błogosławieństw, /pozwól nam (powiedział) wylewać na niego wszystko, co tylko możemy." Bóg wylewa mądrość, przyjemność, honor i inne błogosławieństwa na człowieka w drugiej zwrotce. Ostatni wiersz drugiej zwrotki: "Spoczywaj w dolnej części", oznacza, że jedynym błogosławieństwem, jakiego Bóg nie dał człowiekowi, był odpoczynek. W trzeciej zwrotce Bóg obawia się, że człowiek "będzie adorował moje dary zamiast mnie". W rezultacie, w czwartej zwrotce, Bóg postanawia "zachować je z restiningnesse". Podsumowuje: "Jeśli dobroć go nie wyprowadza, to jeszcze znużona /może przyciąć go do mojej piersi". Zatem, zasadniczo, Bóg chce, aby człowiek był niespokojny i zmęczony, aby zmusić go do zwrócenia się do Boga o pokój, ponieważ człowiek nie może go znaleźć nigdzie indziej.
