Biblia stwierdza, że kobiety, które chcą być diakonisami, powinny być trzeźwe w mowie i strojach, nie powinny szkalować innych i nie powinny być pobłażliwe. Powinni być wierni ubogim, Kościołowi i Bogu we wszystkim. Szczególne kwalifikacje do diakonisy różnią się w zależności od kościoła i wyznania.
Deaconesses są zwykle kobietami, które pełnią posługę pasterską, ale nie są ordynowanymi pasterzami lub kapłanami. Słowo pochodzi od greckiego słowa "diakonos", które oznacza "sługa" lub "pomocnik". Urząd diakoniski rozpoczął się we wczesnym kościele i odszedł w piątym wieku w kościele łacińskim i XII wieku w greckim kościele. Niektórzy twierdzą, że sztuka chrześcijańska ukazuje, że diakonici pełnią centralną rolę przywódczą w kościołach, w tym w sprawowaniu Eucharystii, nauczaniu i chrzczeniu.
Rola ponownie pojawiła się w XIX wieku, zaczynając w Niemczech i rozprzestrzeniając się wśród luteran i anglikanów. Sekularyzacja w Europie osłabiła kościelne grupy kobiece, a ruch wyblakł w XX wieku.
W dzisiejszych czasach kwestia pełnej ordynacji kobiet jest szeroko dyskutowana w wielu kościołach. Wiele głównych protestanckich kościołów wyświęca kobiety na ministrów i kapłanów, w tym Zjednoczony Kościół Metodystyczny i Zjednoczony Kościół Chrystusowy. Zjednoczony Kościół Kanady ustanowił swojego pierwszego ministra w 1936 roku.
