Gilgamesz był zaciekłym wojownikiem, ambitnym i skutecznym królem, dobrym przyjacielem, niewolnikiem i kobieciarzem. Był częścią boga i częściowo człowiekiem, kombinacją, która zmusiła go do zmagania się z jego wielkość i jego człowieczeństwo.
Wśród mężczyzn Gilgamesz był postrzegany jako jeden z największych. Jego siła była nadludzka i chociaż posiadał mądrość, był także dumny, cecha charakteru, która często stawała mu na drodze, gdy chodziło o podejmowanie najlepszych decyzji. Gilgamesz ciężko pracował, aby budować mury wokół swojego królestwa, Uruk. Pamięć o nim zaprowadziła go, więc zaciekle pracował z ludem, aby pomóc mu zbudować te mury. Zabrał ludzi ze swojego królestwa, by walczyć w długich, zmęczonych bitwach. Zabrał także dzieci z ich rodzin, aby dla niego pracowały. Miał zwyczaj spania z dowolną kobietą, którą wybrał.
Gilgamesz dojrzał jednak z wiekiem. Stał się najlepszym przyjacielem Enkidu i ten związek pomógł Gilgameszowi uspokoić się i zobaczyć ważniejsze rzeczy w życiu, takie jak przyjaźń i miłość. Kiedy Enkidu zmarł, Gilgamesz rozpaczał, a także bał się o własną śmiertelność. Porzucił całe bogactwo i chwałę swego poprzedniego życia i zaczął szukać tajemnicy życia wiecznego. Jego podróż pozwoliła mu pogodzić się ze śmiertelnością. Czyniąc to, Gilgamesz powrócił do swego królestwa i stał się większym królem, niż był wcześniej.
