W czasach teatru Szekspira tłoczyły się przykłady tragedii zemsty. Szekspir był jednym z najbardziej płodnych dramaturgów. Cztery elementy wspólne dla wszystkich tych sztuk to: morderstwo, widmowa wizja ofiary morderstwa, postacie dotknięte szaleństwem i pojęcie znane jako metatatratyczność.
Choć te cztery są obecne we wszystkich głównych tragediach zemsty Shakespeare'a, wymagają nieco dalszych wyjaśnień dla zrozumienia ich roli w literaturze.
Na przykład duch ofiary morderstwa jest również odpowiedzialny za sugerowanie spisku zemsty, który zazwyczaj prowadzi bezpośrednio do szaleństwa wymaganego od prawdziwej tragedii zemsty. Jeśli chodzi o "meta-teatralność", jest to po prostu wymyślne słowo oznaczające "grę w sztuce". Pomyśl o sztuce umieszczonej w Hamlecie jako próbie oskarżenia mordercy. Takie meta-teatralne chwile były powszechne w prawie wszystkich elżbietańskich przykładach tragedii zemsty, w tym w dziełach Williama Szekspira.
