Większość lądów w Egipcie to płaska i pozbawiona cech pustyni pustynia, która obsługuje tylko minimalną roślinność. W górnym, wschodnim rogu kraju Afryki Północnej, górzysty półwysep Synaj graniczy z Izraelem i jest oddzielony od reszty afrykańskiego lądu przez Kanał Sueski. Egipt jest krajem transkontynentalnym, w którym Przesmyk Suezu służy jako pomost między kontynentami Afryki i Azji.
Jedną z charakterystycznych cech Egiptu jest rzeka Nil i jej delta. Bez korzyści płynących z wód Nilu Egipt mógł stać się równie pusty jak inne regiony Afryki Północnej pokryte przez Saharę. Nil jest otoczony przez równiny zalewowe, które rozszerzają się, gdy rzeka płynie na północ do Morza Śródziemnego, w końcu rozkręcając się, tworząc Dolinę Nilu na północ od Kairu, stolicy narodu. Ze względu na suchy stan reszty kraju, centra demograficzne znajdują się w pobliżu wąskiej doliny Nilu i delty Nilu, a 99 procent ludności używa tylko około 5,5 procent terytorium kraju.
Nekropolia w Gizie to najbardziej charakterystyczna cecha fizyczna Egiptu, której piramidy i Wielki Sfinks stanowią ogromną atrakcję turystyczną. Znacznie nowszą cechą fizyczną człowieka jest Kanał Sueski, który jest uważany za najważniejszy składnik transportu morskiego na Bliskim Wschodzie. Otwarty do wysyłki w 1869 roku po 10 latach prac budowlanych, sztuczna droga wodna Egiptu przemierzająca Przesmyk Suezu łączy Morze Śródziemne z Morzem Czerwonym. Kanał Sueski umożliwia transport statkiem między Europą i Azją, bez potrzeby poruszania się po Afryce.
