Hypatia była na czele szkoły platonistycznej w Aleksandrii w Egipcie na początku V wieku. Była córką wybitnego greckiego matematyka i uczyła się filozofii platonicznej na Akademii w Atenach. Jej praca w Aleksandrii, która była wtedy wielkim ośrodkiem stypendialnym w starożytnym świecie, skupiała się na nauczaniu przedmiotów ścisłych i filozofii.
Hypatia była uważana za bardzo piękną, a jej bliska przyjaźń z rzymskim gubernatorem Aleksandrii postawiła ją w centrum lokalnych politycznych intryg. W chwili jej śmierci, w 415 lub 416 roku, gubernator, Orestes, był uwikłany w spór z Cyrylem, biskupem Aleksandrii, nad przepisami dotyczącymi żydowskich konkursów tańca w mieście. Napięcia przerodziły się w przemoc, a Cyryl wypędził żydowskich Aleksandryjczyków z miasta.
Za wsparcie gubernatora i podejrzenie, że jej rada frustruje wysiłki na rzecz pojednania, Hypatia stała się celem gniewu lokalnego zboru chrześcijańskiego. Pewnej nocy, gdy podróżowała do domu powozem, ustawił się na niej motłoch i zaciągnął ją do miejscowego kościoła. Tam została rozebrana i zamordowana przez ostrakois, co zwykle tłumaczy się jako "muszle ostrygi", ale prawdopodobnie oznacza to albo dachówki albo odłamki garncarskie.
