Sokrates skupił się na zadawaniu sondujących, czasami upokarzających pytań, aby się uczyć, Platon wierzył w nieśmiertelność duszy, a Arystoteles był mistrzem rozumu i wierzył w unikanie skrajności. Podczas gdy ci trzej filozofowie mieli różnice byli bardziej podobni, ponieważ Arystoteles był uczniem Platona, a Platon był uczniem Sokratesa.
Sokrates był filozofem, który był wówczas sfrustrowany i zirytowany sofistami. Sofiści w Grecji będą uczyć logiki i idei, że wszystkie rzeczy są względne jako sposób na osiągnięcie celów. Sokrates uważał, że prawda jest ważniejsza i że to reinkarnacja wiecznej duszy posiadała całą mądrość. Właśnie tam Socrates opracował tak zwaną "metodę sokratyczną", która zadaje pytania, aby pomóc odkryć na nowo to, co ludzie wiedzieli przed narodzinami.
Platon był cenionym uczniem Sokratesa. Prowadził Akademię, miejsce, w którym badano filozofię. Był zarówno idealistyczny, jak i racjonalistyczny. Wierzył w ideał na jednym końcu i manifestację tego ideału z drugiej.
Arystoteles był cenionym uczniem Platona, chociaż nie zgadzał się z nim w kilku sprawach. Arystoteles był zarówno naukowcem, jak i filozofem. Wierzył w "esencję" i przeciwieństwo istoty, którą nazwał "materią". Uważał, że materia nie ma kształtu ani celu, ale istota była tym, co zapewniało jej kształt lub cel; razem ukończyli siebie nawzajem.
