Samuraje mieli tradycyjny kod zwany bushido, który obejmował honor, dyscyplinę i moralność; żyli w stałym stypendium od właścicieli ziemskich, aby wspierać swoje służby ochronne. Samuraje stanowili podstawę tradycji militarnych i kodeksu postępowania społecznego w Japonii.
Samuraj oznacza "ci, którzy służą" po angielsku. Samuraje byli silnymi wyznawcami buddyzmu Zen, ponieważ mieli prosty rytualny reżim i wiarę w zbawienie od wewnątrz, które pasowały do tradycyjnego kodu samurajów.
Samuraje byli tradycyjnymi japońskimi wojownikami, którzy pomagali chronić kraj przed zagrożeniami. Dziś tradycyjny kod samurajów można zobaczyć w badaniu jujitsu i kendo, gdzie honor i dyscyplina są ważnymi najemcami w filozofii.
W XII wieku samurajowie zdobyli władzę jako prowincjonalni wojownicy w kasty wojskowej w feudalnej Japonii. Kraj był pod dyktaturą wojskową zwaną szogunatem, a samuraje wspierają władzę szoguna i dają mu siłę przeciwko cesarzowi. Do 1868 roku i do restauracji Meiji, samuraje zdominowały japoński krajobraz polityczny. Przywrócenie Meiji zobaczyło zniesienie systemu feudalnego w Japonii i utratę tradycyjnych przywilejów wśród samurajów. Mimo to wielu samurajów przeszło do elitarnego przemysłu i stanowisk politycznych.
