Objawy najczęstszej postaci liszajca obejmują czerwone opryszczki, które szybko pękają, a następnie wydzielają ropę, która tworzy skorupy o kolorze miodu, zgodnie z Mayo Clinic. Rany zwykle wybuchają wokół ust i nosa, ale mogą być przenoszone do innych miejsc przez zainfekowane palce, ręczniki lub ubrania.
Lędźwiowo-lędźwiowy, rzadziej typowy, obejmuje duże pęcherze, które tworzą się na brzuchu lub pieluszce młodszych dzieci i niemowląt, donosi Mayo Clinic. Ecthyma, poważna forma liszajca, charakteryzuje się dużymi pęcherzami wypełnionymi płynem lub ropą, które tworzą się głęboko w skórze. Te bolesne pęcherze ostatecznie tworzą głębokie wrzody. Ten stan występuje częściej u osób dorosłych, szczególnie u osób z cukrzycą lub uodpornionym układem odpornościowym.
Liszajec jest wysoce zakaźny i zwykle występuje u dzieci w wieku od 2 do 6 lat, mówi Klinika Mayo. Rodzice powinni dzieciom zarazić je w domu ze szkoły lub przedszkola, dopóki rany nie znikną lub 24 do 48 godzin po rozpoczęciu antybiotykoterapii, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby na inne dzieci. Antybiotyki można stosować bezpośrednio na rany, ale w przypadku wielu ran stosuje się zwykle antybiotyk doustny. Liszajec rozprzestrzenia się dotykając ran lub dotykając czegoś narażonego na odleżyny, takich jak ręczniki, pościel i zabawki. Stan zazwyczaj ustępuje sam w ciągu dwóch lub trzech tygodni.
