Ograniczeniem kardynalnej analizy użyteczności jest trudność w przypisaniu wartości liczbowej do pojęcia użyteczności. Narzędzie jest porównywalne w skali, ale nie daje się łatwo policzyć. Innymi słowy, użyteczność towaru lub usługi nie może być po prostu mierzona w liczbach w celu ustalenia jej wartości ekonomicznej.
Narzędzie to zdolność towaru lub usługi do zaspokojenia potrzeb i potrzeb konsumenta. Kardinalna analiza użyteczności próbuje oszacować użyteczność za pomocą liczb głównych. Potencjał kardynalny zakłada, że pojedyncze narzędzie jest mierzalne samo w sobie. Kontrastuje to z porządkową użytecznością, która utrzymuje, że narzędzie jest porównywalne w skali.
Narzędzie kardynalne próbuje wykonać obliczenia i określić wskaźniki użyteczności. Istnieją ograniczenia tego podejścia, które można znaleźć w możliwości przypisania wartości numerycznej pojedynczemu narzędziu. Narzędzie o wartości czterech nie musi być dwukrotnie lepsze niż narzędzie o wartości dwóch, wyższa wartość oznacza po prostu, że jest lepsza. Narzędzie również nie jest addytywne; dwa narzędzia, oba z wartościami trzech, nie łączą się, tworząc wartość użytkową sześciu.
Zwykła analiza użyteczności pokonuje ograniczenia analizy użyteczności kardynalnej. Zwykła analiza wyświetla narzędzia w grupach i porządkuje je na skali. Ta metoda służy do mapowania preferencji konsumenta jako krzywych na wykresie, a nie do ilościowych obliczeń użyteczności.
