Objawami zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi u małych dzieci są podatne na wypadki, bardzo impulsywne, nadmiernie rozmowne i bardzo łatwo rozproszone. Maluchy z ADHD również mogą mieć problemy ze snem, być powolne, aby się uspokoić, gdy są podekscytowane, nie mogą skupić się na nawet najkrótszych zadaniach, nie wykazują zainteresowania spokojnymi aktywnościami i ciągle się poruszają.
Jednak maluchy wykazujące objawy ADHD są w stanie utrzymać normalną koncentrację, gdy są zaangażowane w swoje ulubione zajęcia.
Dokładna diagnoza ADHD oparta jest na stopniu nadpobudliwości, kontroli impulsów i koncentracji uwagi. Niestety, normalne zachowanie u małych dzieci i przedszkolaków może być mylone z objawami ADHD. To sprawia, że dokładność diagnozy ADHD u małych dzieci jest kwestią debaty. Niektórzy badacze uważają, że ADHD można wiarygodnie zdiagnozować u 3-latków, a Amerykańska Akademia Pediatrii stwierdza, że 4-latkowie mogą cierpieć na ADHD.
Z drugiej strony, ADHD może również przejść niezdiagnozowaną, ponieważ rodzice oczekują pewnych zakłóceń zachowania u małych dzieci, które są naturalnie impulsywne i aktywne. W latach 60. i 70. 80 procent przypadków było niezdiagnozowanych lub nieleczonych. Aby uniknąć nieprawidłowej diagnozy, konieczne są badania wzroku i słuchu, ponieważ brak zainteresowania malucha może wynikać z niedostatecznej stymulacji wzrokowej lub słuchowej.
