David Easton był pierwszą osobą, która zastosowała teorię systemów w dziedzinie nauk politycznych. W ten sposób wprowadził innowacyjne i holistyczne podejście do studiowania polityki. W swojej przełomowej książce "Ramy analizy politycznej", opublikowanej w 1965 r., Określił politykę jako "autorytatywną alokację wartości", definicję, która od tamtej pory stanowiła ramy polityki.
Easton był pierwszym badaczem społecznym, który studiował politykę jako swój własny system, a nie jako segment większego systemu społecznego. Analizował politykę jako stale zmieniający się zestaw procesów, które ludzie wykorzystują do zmiany i kontrolowania swojego środowiska.
Easton zakładał, że w stabilnym otoczeniu politycznym, gdy coś zmienia się społecznie lub fizycznie, ludzie albo popierają zmianę, albo domagają się powrotu do status quo. Konkurencja wynika z tych różnych opinii na temat zmiany. Po ustanowieniu polityki współdziała ona ze zmieniającą się sytuacją, powodując dalsze zmiany. Skutki wprowadzenia polityki z kolei przynoszą więcej zmian, które ludzie z kolei popierają lub sprzeciwiają się. Ten nowy poziom wsparcia lub opozycji powoduje powrót procesu politycznego do początków cyklu, który następnie powtarza się w nieskończoność.
