Przykłady dwóch wierszy głosowych to "The Unquiet Grave", "La Belle Dame Sans Merci" i "Honeybees". Dwa wiersze głosowe służą do wyrażania argumentów, przeciwstawnych poglądów lub punktów widzenia postaci. "Unquiet Grave" jest napisane jako rozmowa między człowiekiem a duchem jego żony.
Mężczyzna siedzi przy grobie żony i prosi ją, by wróciła do niego. Duch jego żony odpowiada, że musi czekać, aż Bóg go odezwie. Struktura konwersacji dwóch wierszy głosu jest powszechna w tym gatunku.
Inna forma strukturalna jest używana w "La Belle Dame Sans Merci" Johna Keatsa. Przedmiotem wiersza jest stary rycerz, który zaraz umrze. Rycerz wspomina kobietę, którą utracił, podczas gdy obserwator obserwuje ze zbocza. Naprzemienne linie między rycerzem a obserwatorem, który zastanawia się, co jest chorym starym rycerzem, ujawnia udrękę rycerza nad utratą młodej kobiety.
Na koniec, "Pszczoły miodne" Paula Fleischmana, używa się struktury dwukolumnowej, aby ujawnić różnice pomiędzy pszczołami robotniczymi a królową. Wiersze wiersza przeskakują z kolumny na kolumnę, aby nie tylko kontrastować życie pszczół, ale także symbolizować szybkie tempo, w jakim te owady wykonują swoją pracę.
