Podczas gdy pozytywna ekonomia jest obiektywna i oparta na faktach, ekonomia normatywna jest subiektywna i oparta na wartości. Jednym z przykładów ekonomii normatywnej jest stwierdzenie, że rząd ma obowiązek płacić za opiekę zdrowotną, podczas gdy pozytywne podejście stwierdza, że rząd finansujący opiekę zdrowotną obywateli ponosi koszty.
Stwierdzenie, że rząd powinien płacić za opiekę zdrowotną, to ekonomia normatywna, ponieważ nie ma dowodów na to, że rząd powinien to zrobić. Zamiast tego opiera się na systemie wartości, który zakłada, że każdy powinien mieć dostęp do opieki zdrowotnej. W przeciwieństwie do tego faktem jest, że rząd płacący za opiekę zdrowotną ponosi koszty państwa, dlatego takie stwierdzenie odzwierciedla pozytywną ekonomię. Innym przykładem normatywnej ekonomii jest stwierdzenie, że chleb powinien kosztować pewną kwotę, aby ludzie mogli sobie na to pozwolić. Takie oświadczenie opiera się na osądzie wartości, że ludzie powinni mieć dostęp do żywności o dość wysokiej cenie.
Ponieważ ekonomia normatywna jest czasami trudna do udowodnienia, budzi dyskusje wśród polityków i między partiami. Większość ekspertów od ekonomii uważa, że ekonomia powinna opierać się na faktach, a zatem powinna być pozytywna. Jednak to ekonomia normatywna napędza oparte na wartościach polityki istniejące w rządzie. Normatywna ekonomia opiera się zwykle na tym, co większość ludzi uważa za racjonalną, chociaż nadal prowadzi to do podziału na problemy.
