Jeden z przykładów oksymoronu w "Romeo i Julii" pochodzi z aktu I, sceny i kiedy Romeo mówi: "O rozkochana miłość! O kochająca nienawiść!" William Shakespeare wykorzystał oksymorony w swojej tragedii. Oksymoron jest stwierdzeniem lub frazą stosującą pozornie sprzeczne terminy. Bójka nie wydaje się być synonimem miłości ani nienawiści do nienawiści.
Romeo kontynuuje tę samą mowę, aby użyć o wiele więcej oksymoronów, kiedy mówi: "O ciężka lekkość, poważna próżność /chaotyczny chaos o dobrze wyglądających formach! /Pióro ołowiu, jasny dym, zimny ogień, chore zdrowie!" Używając tych oksymoronów, Szekspir pozwala Romeo pokazać, jak bardzo jest zdezorientowany swoimi nowymi uczuciami miłości do Julii.
Juliet sama używa oksymoronu w Akcie I, scenie ii, kiedy mówi: "Dobranoc, dobranoc! Rozstanie to taki słodki żal". Słowo "słodki" zwykle nie jest używane do opisu "smutku". Kiedy Julia dowiaduje się w Akcie III, że Romeo zabił swoją kuzynkę Tybalta, używa oksymoronów, aby opisać mężczyznę, którego kocha, który dokonał tego strasznego czynu przeciwko swojej rodzinie, mówiąc, że jest "pięknym tyranem". Ten oksymoron pokazuje, jak rozdarty jest jej serce w tym punkcie o Romeo. Słowo "oxymoron" jest właściwie oksymoronem, ponieważ pochodzi od dwóch greckich słów, które są przeciwieństwami: ostre i tępe.
