Powieść "Frankenstein" Mary Shelley zawiera kilka romantycznych tematów, w tym entuzjastyczną i niemal surrealistyczną charakterystykę natury. Dodatkowo bohaterowie Shelleya kierują się emocjami większymi niż życie, kolejnym podstawowym elementem romantyzmu. Wreszcie, jest wezwanie do tego, aby ludzie wywierali nacisk na własne istnienie i zrozumienie.
W "Frankensteinie" czytelnik znajduje znaczną część różnych tematów wymienionych powyżej. Na przykład główny bohater, Victor Frankenstein, stwierdza w pewnym momencie, że "nikt nie może wyobrazić sobie różnorodności uczuć, które mnie nudzą, jak huragan, w pierwszym entuzjazmie sukcesu". Tutaj elementy ekstremalnych emocji i zjawisk przyrodniczych są połączone w jeden wątek narracji.
W innym fragmencie czytelnik spotyka się z Frankensteinem zbliżającym się do granic nie tylko życia i śmierci, ale całego ludzkiego rozumienia, mówiąc: "życie i śmierć wydawały mi się idealnymi granicami, które najpierw powinienem przełamać ..." z tego fragmentu, Shelley wykazuje romantyczny impuls do zabawy z pojęciem zakazanej wiedzy, w tym przypadku z próbą powrotu martwej ludzkiej istoty do żywej formy. Jest to nie tylko ogólnie funkcja romantyczna, ale także informująca o gotyckim wymiarze opowieści.
Także w połączeniu z ideą ludzkiej wiedzy i jej granicami jest bunt romantyków przeciwko pewności Oświecenia w zakresie zalet nauki, ludzkiego rozumu i spełnienia. Poprzez swoją bujną próżność, Victor Frankenstein zostaje doprowadzony do niewiarygodnego zaufania do własnego intelektu i zdolności, co ostatecznie powoduje chaos i katastrofę wywołaną przez uwolnionego potwora.
