W epickim poemacie Dantego "Inferno" dziewięć kręgów piekielnych to od góry do dołu: Limbo, Pożądanie, Obżarstwo, Chciwość, Gniew, Herezja, Przemoc, Oszustwa i Zdrada. Na tych na okrągłych poziomach, grzesznicy są karani zgodnie z ich przestępstwami, z Limbo trzymając najprostsze kary i Zdrada, na dole, karając najbardziej szarmanckich grzeszników.
W wierszu Dante jest prowadzony przez piekło przez poetę Wergiliusza, który został wysłany do niego przez jego martwą miłość Beatrycze. Virgil opowiada naradę, która rozpoczyna się na najwyższym poziomie piekła. Nieochrzczone dusze i cnotliwi poganie trzymani są w Limbo, które nie jest miejscem kary, lecz raczej łagodnym miejscem, które nie jest Niebem. Następne cztery poziomy są używane do karania grzechów pobłażania sobie, które obejmują pożądanie, obżarstwo, chciwość i gniew. Poziomy szóstego i siódmego używane są do karania grzechów przemocowych, w tym do przemocy przeciwko Bogu, jak herezja lub bluźnierstwo. Wreszcie poziom ósmy i dziewiąty karzą złośliwych grzeszników lub tych, którzy popełnili oszustwo lub zdradę.
"Inferno" to pierwszy wiersz w "Boskiej komedii", alegoria postępu grzesznika w stosunku do Boga. Kary na każdym poziomie piekła są również alegoryczne i mają na celu ukaranie grzeszników w ironiczny sposób, w zależności od ich grzechów. W pewnym sensie grzesznik wybiera swoją własną karę w życiu. Aluzje do dzieł Dantego można znaleźć w literaturze, podobnie jak w sonecie Johna Keatsa "On A Dream", który odwołuje się do wiatrów używanych do karania pożądliwych.
