Mokry proces produkcji cementu polega na dodaniu wody do drobno pokruszonego surowca, takiego jak kamień wapienny, glina lub ruda żelaza, w proporcji od 35 do 50 procent wody do 50 do 65 procent surowca do wytworzenia szlamu, który jest zasilany do pieca cementowego, podczas gdy w procesie suchym nie dodaje się wody. Zamiast tego surowiec jest doprowadzany do pieca w stanie suchym.
Tradycyjnie proces mokry był stosowany bez skutecznych metod mieszania. Wytwarzanie zawiesiny zapewnia lepszą kontrolę nad składem chemicznym mieszaniny, co daje ziarno kruche, które najlepiej nadaje się do ogrzewania w piecu. Główną wadą tego sposobu jest to, że odparowanie wody z zawiesiny wykorzystuje dużą ilość paliwa. To zajmuje więcej czasu, ponieważ mieszanka pozostaje w piecu obrotowym przez dwie do trzech godzin w porównaniu do 20 minut z bardziej współczesnym procesem suszenia, w którym do mieszania suchego materiału wykorzystuje się sprężone powietrze.
Proces mokry wymaga również większego pieca, aby ułatwić parowanie szlamu przed ogrzewaniem, aby wytworzyć klinkier, który przypomina szare kulki. Klinkier wyjściowy jest schładzany, drobno mielony, a następnie mieszany z gipsem i wapieniem, aby uzyskać gotowy cement.
