Przypowieść o dobrym Samarytaninie pokazuje, że dobrzy ludzie powinni tolerować i dbać o swoich przyjaciół i ich wrogów. Ludzie, którzy chcą być dobrymi Samarytanami, powinni bezinteresownie pomagać innym, którzy są albo mniej szczęśliwi, albo różni się od nich samych. Wolontariat w kuchni zupnej lub schronisku dla bezdomnych, anonimowe przekazywanie na cele charytatywne lub poświęcanie czasu na pomoc nieznajomemu, który upadł na ulicy, to doskonałe sposoby na ucieleśnienie dobrego Samarytanina.
Ta przypowieść pojawia się w Biblii w Ewangelii św. Łukasza i zawiera szczegóły dotyczące interakcji między okrojonym podróżnikiem a trzema mężczyznami, którzy przekazują go drogą od Jerycha do Jerozolimy. Jedynym z trzech, który przychodzi z pomocą podróżnikowi, jest Samarytanin, który ma tendencje do ran i przewozi go do gospody.
W czasach Jezusa naród żydowski i samarytanie byli pod wieloma względami uważani za oponentów. Przypowieść była potężna, ponieważ wielu współczesnych Hebrajczyków Jezusa nigdy by nie pomyślało o pomocy rannemu Samarytanowi, którego widzieli na poboczu drogi. Przypowieść miała zaszczepić uczniom Jezusa poczucie litości dla wrogów i życzliwości wobec sąsiadów, bez względu na ich rasę czy wyznanie. Aby być dobrym Samarytaninem, trzeba po prostu okazywać ten sam szacunek i hojność wszystkim.
