Farby drukarskie i do pisania mają różne receptury, a nawet w tych kategoriach występują odmiany, ale na ogół tusze zawierają pigment i nośnik, z pigmentem dostarczającym kolor i pojazdem składającym się z chemikaliów stosowanych do stabilizowania go i zapobiegania wczesnemu suszeniu. Dziewięćdziesiąt procent wyprodukowanego tuszu to atrament drukarski, a atrament do pisania stanowi niewielką mniejszość.
Nowoczesny atrament drukarski zawiera modyfikatory pH lub środki pochłaniające wilgoć, które zapobiegają wczesnemu suszeniu i wiązaniu oraz spajaniu żywic polimerowych i środków przeciwpieniących, które zapobiegają pienieniu się tuszu. Modyfikowane są również modyfikatory reologii w celu zagęszczania kompozycji, środki zwilżające surfaktant do regulowania właściwości powierzchni tuszu i biocydy, aby utrzymać grzyby i inne organizmy kolonizujące przed uszkodzeniem tuszu.
Główna różnica między pisaniem a drukowaniem polega na tym, że atramenty do pisania używają barwników, a atramenty drukarskie wykorzystują pigmenty. Barwniki są materiałami rozpuszczalnymi, co czyni je niedostatecznie dopasowanymi do szybkich potrzeb i rozwiązań utrwalających drukarek, choć doskonale działają w dłuższej skali czasowej związanej z pismem ręcznym. Pigmenty są jednak nierozpuszczalne i nie rozmazują się tak łatwo.
Substancje nieorganiczne, takie jak glina, są czasami dodawane do roztworów atramentowych jako wypełniacze: materiały przeznaczone do zajmowania miejsca i dostarczania ciała przy jednoczesnym zmniejszeniu kosztów załadunku pigmentu. Substancje te czasami zawierają znaczną zawartość procentową danego preparatu tuszu.
