Spośród technik literackich Sandra Cisneros używa w swoim opowiadaniu "Jedenaście" punkt widzenia z pierwszej osoby, ton, porównania, powtórzenia, strumień świadomości i dialogu. Cisneros używa tych technik, aby pomóc czytelnik lepiej identyfikuje się z głównym bohaterem, a tym samym lepiej rozumie opowieść.
Historia jest opowiedziana z pierwszej osoby przez główną postać, Rachel, której 11 urodziny to jest. Mówi czytelnikowi swoje uczucia przez całą narrację, więc czytelnik zna tę historię z jej perspektywy. Cisneros również wykorzystuje strumień narracji, ponieważ Rachel od czasu do czasu opowiada o tym, co dzieje się w domu, ponieważ dziś są jej urodziny. Czytelnik dostaje się do jej umysłu tą techniką. Wybór słów i dykcji to słowa dziecka. Korzystanie z dialogu sprawia, że historia wydaje się bardziej osobista, ponieważ czytelnik słyszy słowa nauczyciela w tym samym czasie, co bohater. Cisneros używa powtórki w historii, odliczając trzy lata z osobna, podkreślając młodość głównego bohatera. Autor używa kilku porównań, takich jak "sposób, w jaki się starzejesz, jest jak cebula lub jak pierścienie w pniu drzewa" i "jedenaście lat grzechotania we mnie jak grosze w pudełku z puszką". Używa też hiperboli, mówiąc, że sweter ma "może tysiąc lat". Te przykłady, wraz z graficznym językiem opisującym zaklęcie płaczące Rachel, pomagają czytelnikowi odnosić się do Rachel.
