Reformacja rozpoczęła się w północnej i środkowej Europie od reformatorów, takich jak Jan Kalwin, Henryk VIII i Marcin Luter. Ci przywódcy zakwestionowali katolicką Europę i zdolność Kościoła katolickiego do dyktowania chrześcijańskiej praktyki dla każdego członka Kościół.
Przywódcy ci dowodzili, że potrzebna jest nowa polityczna dystrybucja władzy i że musi istnieć nowy religijny podział władzy. Dystrybucja ta prowadziłaby do wojen, prześladowań i reakcji Kościoła katolickiego na protestantów znanych jako kontrreformacja.
Historycy mówią, że reformacja protestancka rozpoczęła się w 1517 r. od "95 Tez" Lutra i nie zakończyła się aż do 1555 r. wraz z pokojem w Augsburgu lub 1648 r. z traktatem westfalskim, w zależności od tego, z którym historykiem przemawia osoba. Ideą Reformacji było oczyszczenie kościoła i zwrócenie uwagi na Biblię, a nie na tradycję. To nie był nowy pomysł, ale po raz pierwszy został umiejętnie wykorzystany.
Luter jest uważany za najbardziej płodnego przywódcę reformacji i odnosi największy sukces jeśli chodzi o rozpowszechnianie swoich pomysłów wśród opinii publicznej. W latach 1518-1525 Luter opublikował więcej prac niż pozostałe 17 najbardziej płodnych reformatorów łącznie.
