"Powietrzne zamki", napisane przez amerykańską poetkę Patricię Gale, opowiadają o nadziei pewnego wiersza na znalezienie pewnego dnia miłości swojego życia. Narrator marzy o tym przyszłym kochanku, wpatrując się w ogień o północy.
Jak pokazuje PoemHunter.com, mówca wiersza ma nadzieję znaleźć prawdziwą miłość. Gdy mówca siedzi przed ogniem i wpatruje się w niego, bryza roznieca płomienie, sprawiając, że tańczą, a aromat palonego "jabłkowego drewna" unosi się pod nosem mówiącego. W połączeniu te elementy tworzą hipnotyzujący efekt na głośniku, który wkrótce zagubił się w zadumie. Gdy mijają godziny, mówca buduje "zamki w powietrzu" o możliwości spełnienia ich prawdziwej miłości. Według narratora, ten kochanek będzie piękny i ma "szafirowe" oczy, a gdy mówca unosi się wśród gwiazd i chmur w ciągu dnia, głośnik wzdycha, uwalniając te nadzieje w nocne powietrze. Mówca jest pewien, że spotkanie z tym przyszłym kochankiem na pewno nastąpi, a kiedy to się stanie, te dwie będą idealnie dopasowane; tak bardzo, że sam czas zatrzyma się i niebo "podda się" potrzebom dwojga kochanków.
