Buddyści nie wierzą w jednego wszechpotężnego Boga, jak wierzą wyznawcy tradycji religijnej Abrahama. Zamiast tego, buddyści wierzą, że początki wiary w wszechmogącego Boga powstały ze strachu. Buddyści stosują się do nauk Buddy, aby upewnić się, że żyją świadomie i podążają ścieżką dobroci.
Budda, czyli "oświecony", nie jest Bogiem w tradycji buddyjskiej. Był prawdziwym mężczyzną o imieniu Siddartha Gautama. Gautama urodził się w 563 roku pne w tym, co jest teraz w Nepalu. W wieku 29 lat zdał sobie sprawę, że bogactwo i władza same w sobie nie manifestują szczęścia.
Urodzony w rodzinie królewskiej, Gautama szukał oświecenia inaczej niż jego poprzednicy. Studiował medytację przez sześć lat, aż dotarł do miejsca oświecenia. Spędził resztę życia, ucząc ścieżkę oświecenia dla swoich naśladowców.
Dla buddystów buddyzm jest filozofią i sposobem na życie, a nie religią. Buddyzm uczy swoich wyznawców, aby prowadzili moralne życie i utrzymywali krytyczną świadomość swoich działań. Buddyści dążą do rozwijania mądrości i zrozumienia poprzez wprowadzanie dharmy w praktykę. Dharma odnosi się do sposobów życia, które utrzymują człowieka zgodnie ze ścieżką buddyjską. Buddyzm promuje pokój, miłość i zrozumienie wszystkich żywych istot, aby osiągnąć szczęście.
