Uniwersytet Charlesa Sturta wymienia trzy główne punkty zwrotne w pierwszej wojnie światowej. Jedna z nich, kiedy Stany Zjednoczone przystąpiły do wojny w 1917 roku. Drugi był, gdy Rosja opuściła wojnę w 1917 roku, a ostateczny punkt zwrotny wymieniony w ostatniej ofensywie Ludendorffa w 1918 roku .
Ameryka wypowiedziała wojnę Niemcom w 1917 r. po tym, jak Prezydent Wilson bezskutecznie zachęcał do rozmów pokojowych. Stany Zjednoczone musiały chronić interesy finansowe i handlowe. Ameryka dała więcej funduszy i wsparcia Wielkiej Brytanii i Francji, jednocześnie drastycznie zmniejszając handel i pożyczki z Niemcami w tym samym czasie.
Również w 1917 r. Rosja wycofała się z wojny z powodu niskiego morale. Rosjanie tracili żywność i zapasy, co spowodowało rewolty. Chociaż rosyjski rząd próbował kontynuować wysiłki wojenne, kiedy bolszewicy Lenina zaatakowali Pałac Zimowy, nakazali zaprzestanie działań wojennych.
Niemcy dokonali przełomu w 1918 r., kiedy wojska pod dowództwem Ericha Ludendorffa zaatakowały punkt zwrotny armii brytyjskiej i francuskiej. Niestety, spowodowało to problemy z zaopatrzeniem dla Niemców, osłabiło ich boki i zmniejszyło tempo wymiany. Francuzi i Brytyjczycy postanowili połączyć siły, aby stworzyć kontratak. Wykorzystując czołgi, nowe połączone siły mogły spowodować ponad 40 000 ofiar, zmuszając Niemców do odwrotu. Było to po tym, jak Ludendorff poradził rządowi niemieckiemu, by pozywał pokój.
