Głównymi punktami zwrotnymi pierwszej wojny światowej były Stany Zjednoczone, które przystąpiły do wojny, marcowa ofensywa i siły alianckie przebijające linię Hindenburg. Podczas gdy wiele innych czynników przyczyniło się do wyniku, historycy zgadzają się, że te trzy wydarzenia przeniosły wojnę na korzyść aliantów.
W kwietniu 1917 r. prezydent Wilson zwrócił się do Kongresu o wypowiedzenie wojny przeciwko Niemcom i nakazanie oddziałom walki w Europie. Według historyka Uniwersytetu Stanforda, Davida Kennedy'ego, wpływ amerykańskich sił wojskowych na wojnę lądową był minimalny, ale zdolność szybkiego marszałkowania i przemieszczania tak dużej liczby żołnierzy dała siłom niemieckim wrażenie nieograniczonej podaży siły alianckiej.
Drugim punktem zwrotnym była ofensywa marcowa z czerwca 1918 r., znana również jako bitwa pod Marną, w której niemiecki generał Erich von Ludendorff posunął się zbyt daleko i zbyt szybko przed swoją artylerią i pozwolił aliantom wygrać bitwę jego siły.
Trzeci zwrot nastąpił we wrześniu 1918 r., kiedy siły alianckie złamały linię Hindenburga i zmusiły wojska niemieckie do odwrotu. W miarę, jak siły centralne doświadczały coraz większych niedoborów na polu bitwy i zmniejszania wsparcia na froncie, Niemcy pozostały bez opcji, ale musiały wezwać do zawieszenia broni i zakończyć wojnę w listopadzie 1918 roku.
