Druga bitwa pod Marną była ostatnią dużą ofensywą niemiecką na froncie zachodnim pierwszej wojny światowej. Zwycięstwo sprzymierzonych jest uważane za punkt zwrotny wojny. Oznaczało początek kontuaru ofensywa, która zakończyła się kapitulacją Niemiec trzy miesiące później.
Bitwa toczyła się od 15 lipca do 5 sierpnia 1918 roku. Niemiecki generał Erich Ludendorff uważał, że Niemcy mogą wygrać wojnę jednym ostatnim impulsem we Francji. Jego plan polegał na dokonaniu dywersyjnego ataku wzdłuż rzeki Marne, by wyciągnąć brytyjskie oddziały ekspedycyjne i podzielić armię francuską na dwie części.
Brytyjczycy i Francuzi zostali wzmocnieni żołnierzami ze Stanów Zjednoczonych, którzy przystąpili do wojny w 1917 roku. Kilka amerykańskich jednostek wojskowych ustanowiło legendy dla ich służby w bitwie: Trzecia Dywizja Piechoty zyskała przydomek "Skała Marne "i Marines otrzymali przydomek" Diabelskie Psy "przez Niemców za ich męstwo w Belleau Wood.
Po niemieckim niepowodzeniu przezwyciężenia linii aliantów, alianci rozpoczęli kontrofensywę 18 lipca i kontynuowali przez 5 sierpnia. Przez kolejne trzy miesiące wyczerpani Niemcy byli stopniowo spychani z powrotem do zdobytych przez nich zysków od początku wojny. Poddali się w listopadzie 1918 roku.
