Meduzy księżycowe głównie jedzą planktonowe skorupiaki, ale jedzą też inne małe planktony, w tym mięczaki, jaja rybne i mniejsze meduzy. Łapią swoje jedzenie kleistym śluzem, który wyściela ich dzwony, a następnie kieruje do czterech torebek żołądkowych z mackami.
Meduzy z Księżyca mają komórki parzące podobne do innych meduz, ale przede wszystkim wykorzystują je do powstrzymywania drapieżników, a nie do zdobywania zdobyczy. Ich macki nie są długie i ciągną się jak te zwykle związane z meduzami, ale zamiast tego tworzą delikatną grzywkę wzdłuż krawędzi dzwonów. Ich specyficzne cechy anatomiczne różnią się w zależności od miejsca, z populacjami występującymi na wybrzeżu Pacyfiku od San Diego w Kalifornii do Prince William Sound na Alasce.
Ich głównymi drapieżnikami są ptaki, żółwie i znacznie większa meduza lwa grzywa. Księżycowe meduzy nie są polowane przez ludzi, ale niektóre są chwytane za handel zwierzętami i publiczne akwaria. Pomimo tych zagrożeń, meduzy księżycowe są niezwykle bogate, a ich populacje nie są zagrożone. Na wolności księżycowe meduzy pojawiają się w bardzo dużych grupach setek milionów osób. Jest to prawdopodobnie przypadkowe w ich środowisku, ponieważ pomiędzy tymi bardzo prostymi zwierzętami nie występuje żadna znana forma komunikacji. Występują w tych dużych grupach poprzez wewnętrzne zapłodnienie.
